یکی از فرایندهای مورد استفاده در صنعت ماشین سازی اتصال دائمی قطعات یا جوش کاری می باشد. این اتصال دائم بر روی فلزات یا قطعات غیر فلزی به روش ذوبی یا غیر ذوبی، با به‌کارگیری یا بدون بکارگیری فشار انجام می گیرد. بر اساس روش های مختلف، جوشکاری به دو دسته ی کلی شامل فرایندهای جوشکاری ذوبی و غیر ذوبی تقسیم بندی می شوند. البته در هر دو روش هدف، اتصال دائمی مواد مهندسی مختلف اعم از فلز، سرامیک، پلیمر، کامپوزیت (ترکیبی از چند ماده ی مختلف مانند فلز، پلاستیک، سرامیک، چوب و .. ) به‌یکدیگر است. شناسایی مشخصات جوشکاری به هر روشی که انجام می پذیرد با نمادهای جوشکاری انجام می شود. در واقع در زمان تولید مجموعه های جوشکاری شده نمادهای جوش معرف اصلی فرایند بکارگرفته شده برای آن هستند. پروسه جوش کاری در نرم افزار اتودسک اینونتور با انجام سه بخش آماده سازی جوش، جوش کاری و ماشینکاری نهایی انجام می گیرد. پس از انجام این سه عملیات با بکارگیری نمادهای جوش در محیط مدلسازی و احضار انها در محیط نقشه می توان نقشه مهندسی درستی را برای مجموعه ایجاد کرد.
اعمال نماده های جوش در نقشه یک مجموعه جوشکاری شده اهمیت دارد. نوع جوش استفاده شده، شکل جوش، طول جوش، روش انجام و کلیه مشخصات دیگر در سیمبل یا نماد جوش آورده می شود. شناخت این نمادها جهت انجام درست پروسه جوش مهم می باشد. در نرم افزار اینونتور کلیه نشان ها و نمادهای مورد استفاده در صنعت آورده شده است و یکی از مهمترین وظایف طراح ایجاد این نماده ها در حین مدلسازی در محیط سه بعدی و همچنین در محیط نقشه کشی است. در ادامه با این سیمبل ها آشنا خواهیم شد.
